“Eğitimde Kapanması Zor Yaralar Açıldı”

“Eğitimde Kapanması Zor Yaralar Açıldı”

Eğitim ve Bilim İşgörenleri Sendikası (Eğitim-İş) Çorum Şube Başkanı Selim Bozkurt, 2020-2021 eğitim-öğretim döneminin zorluklarla, rezaletlerle, acılarla, belirsizliklerle geçtiğini belirterek “Uzaktan eğitim garabeti birçok öğrencinin eğitimden kopmasına neden olmuştur” dedi.

Eğitim-öğretim döneminin sonuna gelinmesi nedeniyle bir değerlendirme yapan Selim Bozkurt “Bu eğitim dönemi, eğitimi inşaat ve turizm sektörlerinden bile daha önemsiz gören bir zihniyetin, insan hayatını ve yarının bireyleri umursamayan bir bakış açısının, ülkenin geleceğini günlük çıkarlara feda eden bir kötü hesap uzmanının kurbanı olmuştur” ifadesini kullandı.

Selim Bozkurt’un konuyla ilgili açıklaması şu şekilde:

Sonuna geldiğimiz 2020-2021 Eğitim-Öğretim Dönemi ne yazık ki unutulmayacak rezaletlere, acılara sahne olmuştur.

İnsanı öncelemeyen, eğitimin sadece öğrencilerin bilgiye ulaşması değil aynı zamanda ülkenin geleceğiyle ilgili olduğunu kavra(ya)mayan anlayış, Covid-19 salgınının yarattığı olumsuz koşullara uygun adım atmayarak, bizlere unutulmayacak bir eğitim dönemi yaşatmıştır.

2020-2021 Eğitim-Öğretim Dönemi’nde yaşananlara uzaktan bakıldığında öne çıkan başlıklar şunlar olmuştur:

Dönemin başında pandemi nedeniyle okulları kapatan ve uzaktan eğitime geçen Milli Eğitim Bakanlığı, “dünya yıldızı” olarak tarif ettiği EBA sistemini eline yüzüne bulaştırmıştır. Eksikliklerin kapatılması için aylarca vakit olmasına rağmen, EBA’da eğitim dönemi boyunca online ders işlenememiştir. EBA’nın bu eksikliği ve düzenli olarak çökmesini “Demek ki talep var. Ne güzel” diye karşılayan Milli Eğitim Bakanı’nın Polyannacı tavrı, eğitimcileri kullanıcı bilgileri konusunda güvenilir olmayan platformlarda ders işlemeye itmiştir. Özetle: EBA-TV aynı hanede farklı sınıflarda çocuklar bulunup tek televizyon olduğu, televizyonu dahi olmayan hanelerin bulunduğu gerçeği görmezden gelinerek göstermelik hazırlanmış bir sistem olarak eğitim rezaletleri arasında yerini almıştır. Üniversiteye hazırlandığı halde lise öğrencilerinin yaklaşık yüzde 20’sinin EBA’dan hiç faydalanmamış olması bile rezaleti tek başına gözler önüne sermektedir.

Uzaktan eğitim garabeti birçok öğrencinin eğitimden kopmasına neden olmuştur. Bizzat MEB’in yayımladığı 2020 Küresel Salgın Döneminde Uzaktan Eğitim İzleme ve Değerlendirme Raporu’nu göre bu eğitim-öğretim döneminin online sürdürülen kısmında; öğrencilerin yüzde 1,5’i televizyonu ve interneti olmadığı için ders anlatımlarını takip edememiş, öğrencilerin yüzde 7,1’i de internete erişimi olmadığı için canlı derslere katılamamıştır. Öğrencilerin yüzde 4,4’ü ise canlı ders yapılmadığını açıklamıştır. Derslere katılamayan öğrencilerin toplamı yüzde 13 olarak ifade edilmiştir. Söz konusu araştırma, öğrencilerin yüzde 24’ünün (yani 3,5 milyonu aşkın öğrencinin) derslere ya katılamadığı ya da imkânsızlıklar nedeniyle düzenli katılım sağlayamadığının itirafı niteliğindedir.  Sendikamızın üyelerine sorarak yaptığı araştırmaya göre ise hemen her kademe sınıfta, eğitimde öğrenci açısından en az 5’te 1 oranında kayıp yaşanmıştır.

Sendikamız başta olmak üzere eğitim camiasının neredeyse tek ses olarak “Öğrencilerin teknik ihtiyaçları karşılanmadan uzaktan eğitimden fayda sağlanamaz” uyarısı, MEB’in ve AKP’nin birbiriyle çelişen söylemleriyle susturulmaya çalışılmıştır. Örneğin Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan, 12 Şubat 2021’de Milli Eğitim Bakanlığı’nın “2 milyon tablet dağıttığını” açıklamış ancak hemen sonra Bakan Ziya Selçuk, dağıtılan tablet sayısı için “2021 yılında Mart ayı sonunda 660 bin adedi geçmesi hedeflenmiştir” diyerek bir çelişki ortaya koymuştur. Erdoğan’ın “O bile 50 bin tablet dağıttı” dediği AKP’li Şahinbey Belediyesi’nin aslında sadece 20 bine yakın tablet dağıttığı ortaya çıkmış, hükümetin toplamda ne kadar tablet dağıttığı ise eğitim döneminin sonuna gelindiği halde açıklanmamıştır. Sonuç olarak yoksul öğrencilerin ihtiyaçları giderilmemiş, göstermelik kampanyalarla bu öğrencilerimiz hükümet şovuna malzeme yapılmıştır.

İhtiyaç Sahibi Öğrenciler Görmezden Gelinmiştir

Öğrencinin uzaktan eğitime ulaşmak için sadece tablet/bilgisayara değil internete de ihtiyaç duyacağı gerçeği bile MEB’i harekete geçirmemiştir. Türkiye’nin internet altyapısı açısından sorunlu birçok ilinde dere tepe çıkarak barakalarda uzaktan eğitime ulaşmaya çalışan öğrencilere rağmen, vakıf maskesi takmış her tarikatla protokol çalışmasına giren Milli Eğitim Bakanlığı, bu konuda Teknoloji Bakanlığı ile bir çalışma yürütmemiştir. Altyapı sorunu yaşayan bölgelerdeki öğrenci ve öğretmenlerimiz kendi çözümlerini üretmeye çalışarak eğitim dönemini kapatmıştır.

Bu eğitim dönemi, kuşkusuz insan hayatını öncelemeyen bir zihniyetin bilimsel, adil bir eğitim sistemi oluşturamayacağının da en acı göstergesi olmuştur. Eğitim, tek adam rejimine yakışır biçimde, kâh uzaktan kâh yüz yüze yapılmış, bu hayati kararlar eğitimin bileşenlerine sorulmak bir yana dursun hep son dakika haber verilmiştir. Eğitimin öğretmenler aşılanmadan yüz yüze yapılmasının cinayet olduğunu defaten bas bas bağırmamıza rağmen, aksi uygulamalar neticesinde 50’yi aşkın meslektaşımız bu düşüncesiz tutum nedeniyle hayatını kaybetmiştir.  Milli Eğitim Bakanı Ziya Selçuk’un kameralar önünde aşı olup, öğretmenlerin derhal aşılanacağını söylemesinden sonra geçen bunca zamana rağmen, öğretmenlerin henüz yaklaşık yarısı aşılanmıştır. Eğitim-İş olarak sürecin başından beri eğitimin bir ekip işi olduğunu, öğretmen kadar diğer eğitim emekçilerinin de aşılanmasının elzem olduğunu söylememize rağmen, eğitim çalışanlarının adı aylarca risk grupları içerisinde zikredilmemiştir. Bu eğitim döneminde aşılanma yapılmadan eğitimin yüz yüze çevrildiği safhada, sadece öğrenci ve öğretmenin değil, tüm toplumun sağlığı riske edilmiş, tarihi bir vurdumduymazlığa imza atılmıştır.

Milli Eğitim Bakanı Selçuk’un eğitimin yüz yüze sürdürüleceğinin açıklandığı dönemlerin hemen öncesinde “Tamamen hazırız” dediğinde dahi devlet okullarının hijyen malzemesinin bile sağlanamadığı, birçok okula uyarılarımıza rağmen kadrolu temizlik personeli atanmadığı, sosyal devlet ilkesinin gereği olarak MEB’in gidermesi gereken bu ihtiyaçların yine eğitim emekçileri ve velilerin özverisiyle giderildiği görülmüştür.

Eğitimde yoksul öğrenci ile zengin öğrenci arasındaki uçurum bu dönemde ne yazık ki zirve yapmıştır. Yoksul öğrenciler bu eğitim döneminin ne uzaktan ne de yüz yüze kısmından tam faydalanamazken ailesi varlıklı öğrenciler evde özel ders alma, özel okulların etüt adı altında işlediği derslere katılma gibi birçok imkanı bulabilmiştir.

Söz konusu fırsat eşitsizliği enflasyonu en çok LGS’de görünür olmuştur. MEB, sınavda çıkacak konuları uyarılarımıza rağmen daraltmamış ve örgün, adil bir eğitim dönemi olmuşçasına soru yelpazesini geniş tutmuştur. Yani Anayasal bir hak olmasına rağmen yaşıtlarıyla aynı eğitimi almayan yavrular, düzgün bir liseye yerleşebilmek için kendilerinden çok daha iyi eğitim alan yaşıtlarıyla aynı sınava girmiştir. LGS’de soruların bilimsellikten uzak biçimde zor olması, bazı özel okulların test kitapçığıyla bire bir uyuşması gibi şaibeller ise hala tartışılagelmekte ve sendikamızın kurduğu komisyon tarafından araştırılmaktadır.

Köy Okullarını Kapatmanın Faturası Bu Dönemde Çıkmıştır

Eğitim döneminde yüz yüze eğitime kademeli olarak geçildiği söylenen dönemde kırsal kesimde yaşananlar ise AKP zihniyetinin eğitimdeki tahribatını daha görünür kılmıştır. Sendikamızın yıllardan beri dile getirdiği gerçekler artık toplumun büyük bir kesimi tarafından görünür hale gelmiştir. Şehirlerde eğitim online sürerken köy okullarında eğitimin başlatılması, ibretlik bir manzara ortaya koymuştur. AKP’nin köy okullarını kapatarak ya da işlevsiz hale getirerek taşımalı eğitime ya da tarikat okullarına muhtaç bıraktığı yoksul öğrenciler, “Köy okullarında eğitim başladı” müjdesi eşliğinde ölümcül virüse rağmen tıklım tıkış vaziyette okullara taşınmıştır. Mevsimlik işçilerin çocukları bu dönemde hesap edilmemiş, çoğu taşımalı eğitim denen garabete bile dahil olamamıştır. Bu rezalete “dur” demesi beklenen Milli Eğitim Bakanı’nın bir mevsimlik çocuk işçiye elma karşılığında kitap verip kameralara gülümsemesi ise tüm umutları karartmıştır.

Bu eğitim dönemine kuşkusuz yoksulluk da damga vurmuştur. Temel gıda fiyatlarında yüzde 50’den fazla zam olmasına rağmen sarı sendikaların da emeğiyle 3 kuruşluk zamma layık görülen öğretmenin alım gücü iyice düşmüş, bir sonraki günkü faturayı düşünmeden gönül rahatlığıyla kendini derslere verebilmek hayal olmuştur. Okul masraflarının da enflasyon oranından fazla artması, milyonlarca velinin belini bükmüştür.  “Bağış” adı altında yine devlet okullarında kayıt parasının illegal biçimde toplanmasıyla başlayan eğitim dönemi, uzaktan sürdüğü zamanda da yüz yüze devam ettiği safhada da hane gelirinden çok büyük bir pay koparmıştır. Her fırsatta “En az 3 çocuk yapın” diyecek kadar hane halkının yaşamına karışan zihniyetin, çocuklara bedelsiz sağlamakla yükümlü olduğu hizmetleri dahi rant kapısına çevirdiği artık herkesçe görülür olmuştur.

Eğitime Ara Verilmiş, Gericiliğe Ara Verilmemiştir

Eğitimin bir uzaktan bir yüz yüze yapıldığı bu dönemde dahi gericilik hız kesmemiştir. Okulların pandemi gerekçesiyle kapalı olduğu dönemde Kuran kursları, varlığı Cumhuriyet’e yakışmayan medreseler çocuklarla dolup taşmıştır. Yarım yamalak yayın yapan EBA TV de bu süreçte gerici yayınlarla defalarca ilerici kamuoyundan tepki çekmiştir. AKP’nin ülke haritasını kıpkırmızı yapana kadar sürdürdüğü lebaleb kongrelerde, yüzlerce partizanın buluşturulduğu sokak şovlarında bulaşmayan virüs, bu yıl yine ulusal bayramlarımızda tehlike arz etmiştir! Krizi fırsata çevirerek Cumhuriyet alerjisine pandemi kılıfıyla paketleyip sunan zihniyete özellikle 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı’nda ülkenin hemen her ilinde camları süsleyen Türk bayrakları gereken cevabı vermiş, bizlere de umut olmuştur.

Bu eğitim döneminde ülkenin elde az sayıda kalan güzide üniversitelerinden olan Boğaziçi’nde yaşananlar da liyakatle değil sadakatle dizayn edilen üniversite yönetimlerinin ülkenin akademisine nasıl zarar verdiğini gözler önüne sermiştir. Üniversitenin bileşenlerinin istekleri ve üniversitenin donanım ortalaması dikkate alınmadan kayyum atarcasına rektör yapılan Melih Bulu, akademi dünyasını ayağa kaldırmıştır. Boğaziçi’nde okuyanların, mezun olanların, orada eğitim verenlerin tepki gösterdiği bu atamanın ardından başlatılan cadı avında, uygulamaya itiraz eden her kesim tipik bir AKP metoduyla terörist ilan edilmiştir. Söz konusu direniş, onurlu akademisyenlerin varlığı ve gençliğin bilinç düzeyi açısından umut verici olsa da ülkede iktidar tarafından basit bir protesto hakkına bile ne kadar tahammül edilmediğini tekrar tüm topluma ispat etmiştir. Eğitim dönemi biterken BÜ’deki protestoların hala devam etmesi, çözümsüzlükte inadın ve üniversiteleri şekillendiren “ben yaptım oldu”cu tavrın en somut göstergesi olmuştur. Bu dönemde yine bizzat Cumhurbaşkanı tarafından atanan birçok rektörün, atandıkları üniversiteyi aile çiftliğine çevirdiği, eş-dost-akrabaya akademiyi mesken ettikleri basına çıkan haberlere yansımış ve akademinin geldiği acı noktayı gözler önüne sermiştir.

Uzaktan Eğitim Bir Mobbing Ağına Dönüşmüştür

Bu eğitim dönemi, meslek onuru açısından da bizlere farklı dersler vermiştir. Eğitimin uzaktan ya da yakından sürmesinin değil liyakatle yönetilmesinin önemli olduğunu ortaya seren örnekler, meslek onuru için verilen mücadele açısından da öğreticidir. Pandemi sürecinde eğitim yüz yüze devam ederken en temel hak olan yaşam hakkı ihlal edilen öğretmenler, eğitimin uzaktan sürdüğü dönemlerde de okul yöneticilerinin mobbingine maruz kalmış, pedagojiden bihaber olan velilerin gözetiminde ders işlemek durumunda bırakılmış, mesai kavramını çöpe atmak zorunda kalmıştır. Öyle ki öğretmenlerimiz haftasonu ya da gece saatlerinde dahi sorulara cevap vermek ya da ders işlemek durumunda bırakılmıştır.

Öğretmenler bu eğitim döneminde de kadrolu, ücretli, sözleşmeli diye kademelendirilerek sömürülürken seçim öncesi AKP’nin defalarca vadettiği 3.600 ek gösterge rafa kalkmıştır. Mülakat adı altında yandaş kadrolaşma sistemi sürmüş, MEB’in kendi verilerine göre bile 100 binden fazla öğretmen açığı varken bu dönemde sadece 20 bin öğretmen atanmış ve onlarda “sözleşmeli” olarak işe başlayabilmiştir. Kamuda bile güvencesiz çalışmanın normalleştirildiği bu süreçte, hükümet mevcut öğretmen açığının 5’te 1’inden bile az atama yapıyor olmayı müjde olarak sunma pişkinliğini sergilemiştir. Ataması yapılmayan öğretmen sayısı bu eğitim döneminde daha da artmış ve ne yazık ki 700 bini aşmıştır. Hak ettiği halde mesleğine kavuşamayan gençlerimiz, inşaatlarda çalışarak, kuryelik yaparak, pazarda tezgah açarak geçinmeye çalışmakta ve öğrencilerine kavuşacakları günleri beklemektedir.

Yaşananlar, Taleplerimizin Haklılığının Altını Çizmiştir

Özetle bu eğitim dönemi, eğitimi inşaat ve turizm sektörlerinden bile daha önemsiz gören bir zihniyetin, insan hayatını ve yarının bireyleri umursamayan bir bakış açısının, ülkenin geleceğini günlük çıkarlara feda eden bir kötü hesap uzmanının kurbanı olmuştur. Eğitime tutunamayan yoksul öğrencilerin devlete olan güveni sarsılmış, Başöğretmen Atatürk’ün “kimsesizlerin kimsesi” olsun diye kurduğu Cumhuriyet, kötü yönetim yüzünden kendi çocuklarını görmezden gelmiştir. Yine ülkemizin kurucusu Atatürk’ün gelecek nesilleri emanet edecek kadar güvendiği öğretmenlerin değil hakları, canlarının bile hiçe sayıldığı bu eğitim dönemi, tarihe bir utanç yılı olarak geçmiştir. Yani işçi sınıfının virüse, güvensiz çalışmaya, daha derin bir yoksulluğa itildiği bu dönemde eğitim emekçileri de maddi-manevi ağır yaralar almıştır.

Geride bıraktığımız bu eğitim ve öğretim dönemi akıllarda yer eden adaletsizlikleriyle, Eğitim-İş’in kurulduğu günden bu yana savunduğu “laik, parasız, bilimsel, adil, kamusal eğitim” şiarının ne kadar hayati olduğunu toplumun büyük bir kesimi tarafından daha anlaşılır kılmıştır. Dolayısıyla bu karanlık tablo “nasıl olmayacağını” göstermesi açısından önemli, “ne yapılması gerektiğini” işaret etmesi açısından kıymetlidir. Mücadelemiz, bir daha böyle karanlık eğitim dönemleri yaşanmasın, hiçbir öğrencinin boynu garibanca bir mahcubiyetle bükülmesin, hiçbir meslektaşımız kendini yalnız ve değersiz hissetmesin diyedir ve bunlar sağlanana kadar inatla sürecektir!